Al enkele jaren werken een ondernemer en zijn zoon samen in hetzelfde vak. En sinds kort weer in dezelfde zaak. Het is een wens van de vader dat junior over enkele jaren het stokje van hem zal gaan overnemen. Twintig jaar geleden heeft hij op zijn beurt het bedrijf van zíjn vader overgenomen. De eerste gesprekken met de accountant heeft hij al gevoerd.
Het bedrijf overdragen aan een zoon of dochter is voor veel ondernemers een droom. Die helaas te vaak in een behoorlijke nachtmerrie kan veranderen. Hoe voorkom je dat dit een proces wordt waar je van wakker ligt? Dat ga ik je hier vertellen.
Water en vuur
We zien het vaker en je kent ze vast wel. Familiebedrijven die bij wijze van spreken al eeuwen in handen zijn van één familie. Als je er werkt, herken je de sfeer direct. Gemoedelijk, gezellig en we hebben veel voor elkaar over. Ook als je niet tot de familie behoort, voel je je wel een onderdeel ervan.
De vader en zoon uit mijn voorbeeld lijken veel op elkaar en delen de passie voor het vak. Helaas blijken er toch ook grote verschillen te zijn. Ze zijn beiden extravert. Maar de een is meer mensgericht en de ander juist doelgericht.
Ze delen het DNA en zijn toch als water en vuur. Steeds meer ontstaan er hevige discussies over de toekomst en hoe het bedrijf geleid moet gaan worden. De zoon staat al te trappelen om alle vernieuwingen door te voeren. Vader krijgt juist steeds meer moeite met loslaten. Er zijn al heel wat gesprekken gevoerd om tot elkaar te komen. Toch lijkt de uitdaging alleen maar groter te worden.
Spreek je dezelfde taal?
Elk mens is anders. Goede communicatie ontstaat wanneer je kunt bepalen wat de ander nodig heeft.
Deze vader en zoon hebben duidelijk verschillende persoonlijkheden. Met elk een eigen manier van communiceren. En dan is er ook nog onderscheid tussen het beeld dat ze van zichzelf hebben en hoe de omgeving naar deze twee personen kijkt.
Senior is extravert en mensgericht. Zo zien zijn medewerkers hem ook. De zoon is eveneens extravert, maar meer doelgericht. De medewerkers ervaren hem juist als introvert. Wanneer ze naar hem kijken zien ze nog geen leider.
Spreken is zilver, zwijgen is goud
Als eerste heb ik in gesprek met hen de onderlinge verschillen in persoonlijkheid gewoon benoemd. Dat inzicht zorgde er al voor dat het grootste deel van de communicatieproblemen werd opgelost.
Daarnaast zag je tussen deze vader en zoon een herkenbaar patroon: er werd veel gepraat en niet of nauwelijks écht geluisterd. Geen wonder dat er telkens onbegrip ontstond.
Vader was niet tegen een nieuwe koers. Maar hij wilde zekerheid voor ‘zijn’ medewerkers.
Het plan van de zoon was om het bedrijf up-to-date te houden, onder meer door nieuwe apparatuur aan te schaffen. Zijn doel: al het personeel binnenboord houden en de toekomst voor iedereen veiligstellen.
Ze bleken dus precies hetzelfde na te streven.
De zoon krijgt nu steeds meer verantwoordelijkheid binnen het bedrijf. Daardoor kunnen de medewerkers hem vaker zien en horen. Zijn extraverte kant wordt steeds zichtbaarder voor iedereen. Op deze manier worden de medewerkers langzaam maar zeker ook meegenomen in de plannen voor de toekomst.
Loslaten
Loslaten zonder goed naar elkaar te luisteren, is heel moeilijk. Je wilt de controle niet uit handen geven als je denkt dat de ander je niet begrijpt.
Deze vader lukte het pas toen hij de zekerheid voelde dat zijn zoon net zo goed voor alle medewerkers zou gaan zorgen als hij had gedaan.
Effectieve communicatie is zó belangrijk, en niet alleen in het familiebedrijf. Wil je meer inzicht in je eigen drijfveren, of die van je medewerkers? Bel of mail mij en ik kijk graag met je mee.
Ingrid Ruiter, 06-28841403
ingrid@salescultuur.nl
